Francja, Gruzja  2010 kolor 122 min.
reż: Otar Iosseliani
pro: Martine Marignac, Pierre Grise Productions (Francja), Sanguko Films (Gruzja), Ministere de la Culture (Francuskie Ministerstwo Kultury), Centre National de la Cinematographie (Gruzja)
sce: Otar Iosseliani
zdj: Lionel Cousin (w Gruzji), Julie Grünebaum (we Francji)
muz: Djardji Balantchivadze
mon: Otar Iosseliani, Emmanuelle Legendre
obs: Dato Tarielashvili, Tamuna Karmuidze, Fanny Gonin, Givi Sarchimelidze, Pierre Etaix, Bulle Ogier, Bogdan Stupka, Lasha Shevarnadze, Nika Endeladze, Nino Tchkheidze
dys: Against Gravity

Nicolas jest artystą, filmowcem, który pragnie tylko i wyłącznie wolności do wyrażania siebie. Wolności, która jest przyczyną wielu problemów… W Gruzji, “zaangażowani ideologicznie” od początku chcą zamknąć mu usta, uznając jego prace za niezgodne z obowiązującymi zasadami. W obliczu ich determinacji, aby tego dokonać, Nicolas opuszcza swój rodzinny kraj i udaje się do Francji – kraju wolności i demokracji. Jednak “stan łaski” nie potrwa długo…

“Chantrapas, który jest okrzykiem wojennym niepodległości”, zauważa Joan Dupont w artykule w New York Times. “Chantrapas” to rosyjskie wyrażenie pochodzące od francuskich słów oznaczających “nie będzie śpiewał”. Zaczęło funkcjonować jako nazwa dla tych, którzy opierali się systemowi, wyrzutków. W filmie młody reżyser Nico (Dato Tarielashvili) musi opuścić Tibilisi i udać się do Paryża, który jawi mu się jako niebo dla emigrantów. “Ten film opowiada o szczęściu”, mówi Otar Iosseliani. “Także o tym, jak pozostać wiernym sobie i oprzeć się korupcji”. Jest to również film o wygnaniu. Film jest historią na poły autobiograficzną.

“Chantrapas” był wyświetlany na pokazie specjalnym na Festiwalu w Cannes w 2010 roku.