Są filmy, które już podczas oglądania ‘przyklejają’ się do widza i ‘chodzą’ za nim jeszcze kilka dni i nocy.
Jednym z nich był wyświetlony na Małym Rynku obraz: „Lourdes”. (2009, reż. Jessica Hauser) Film opowiada o pobycie grypy pielgrzymów w Lourdes we Francji. W pierwszej połowie filmu, który stanowi jakby dokumentalny wstęp do istoty fabuły, przedstawiony jest typowy pobyt w tym znanym miejscu kultu religijnego: wspólne modlitwy, spowiedź, posiłki, oddanie czci miejscu objawienia, picie wody, kąpiele, projekcje filmów o uzdrowionych już wcześniej osobach.
Główna bohaterka Christine to młoda kobieta przykuta do wózka inwalidzkiego, która nic nie jest w stanie zrobić samodzielnie. Mniej więcej w połowie filmu jedna z opiekunek oznajmia, że miała sen w którym Matka Boska mówi do inwalidki : ‘Wstań i pościel łóżko’. Następnego dnia młoda kobieta rozprostowuje palce, porusza rękami, wstaje z łóżka o własnych siłach. Z księdzem idzie do biura by uznać ten przypadek za cud. Kapłan stwierdza podczas posiłku: „W ten sposób objawiła się łaska boska, która dała nam znak, że nie jesteśmy sami”. Uzdrowiona bohaterka samodzielnie je posiłek, wspina się po górach i tańczy z mężczyzną do włoskich przebojów dyskotekowych. Jednak podczas następnego tańca Christine nagle upada, ledwo się podnosi, schodzi z parkietu i kieruje w stronę ściany. Podczas drugiej piosenki o tytule ‘Felicita’ wszyscy oprócz Christine bawią się. Bohaterka, opuszczona przez tancerza, ‘podpiera’ ścianę i wpatruje się w tańczących. Jej starsza koleżanka z grupy przychodzi z wózkiem inwalidzkim. I tutaj jest najpiękniejsza scena z całego filmu: młoda uzdrowiona kobieta stoi długo wpatrzona w tańczących, by w końcu poruszyć się bardzo powoli do przodu,
po to by …
Do dzisiaj chodzi, za niektórymi widzami ten film jak cień i nie może ich opuść. Kłębią się pytania dlaczego? Jak? O co chodziło reżyserce w tym filmie? Pytania zostaną bez odpowiedzi, a uwolnić się od nich wciąż trudno. Szkoda, bo można byłoby porozmawiać z twórczynią gdyby miała spotkanie na 4. Festiwalu Dwa Brzegi. Jeden tylko aspekt filmu „Lourdes” jest bez pytań to wzorcowa gra aktorów. Film zdobył nagrody w Warszawie, Wenecji i Wiedniu.

andrzejmilewskipodhale@gmail.com