reż:  Carl Th. Dreyer
pro: Niels Jørgen Nielsen, Palladium
sce: Carl Th. Dreyer
zdj: Henning Bendtsen
muz: Jørgen Jersild
mon: Edith Schlüssel
obs: Nina Pens Rode, Bendt Rothe, Ebbe Rode, Baard Owe
dys: Dansk Kulturfilm (DFI)

Małżeństwo tytułowej Gertrud z Gustavem Kanningiem jest pozbawione namiętności. Gertrud chciałaby się rozwieść. Rozpoczęła związek z młodym artystą Erlandem Janssonem, który zdaje się być gotów do porzucenia wszystkiego w imię miłości do niej. Koniec końców nie staje jednak na wysokości zadania. Tymczasem Getrud spotyka na przyjęciu swoją starą miłość, Gabriela Lidmana, który nigdy nie przeszedł do porządku dziennego nad ich rozstaniem przed laty. Gertrud chce związku tylko, jeśli dla obu stron miłość będzie naczelną zasadą życia. Nie będzie tolerować w swoim życiu mężczyzny, który miłość do niej stawia na równi z miłością do pracy lub do hawajskich cygar. Trzynaście lat później Getrud jest zupełnie sama, ale myśląc o przeszłości nie żałuje niczego. Dla niej istnieje tylko miłość.

Film „Gertrud”, oparty na sztuce Hjalmara Söderberga z 1906 roku, był ostatnim filmem Dreyera. Co nietypowe dla Dreyera, w filmie prawie nie ma zbliżeń. Zamiast tego jesteśmy raczeni długimi, złożonymi ruchami kamery a na cały film składa się zaledwie 89 ujęć. W rezultacie otrzymujemy bardzo surowy i czysty w swojej prostocie efekt wizualny. Dreyer kreśli ostateczny portret kobiety. Podczas gdy większość bohaterek jego wcześniejszych filmów jest ofiarami władzy i mężczyzn, Gertrud jest silną, wolną kobietą, która wybiera życie bez “letniego” mężczyzny i połowicznej miłości.

Gertrud, Dania,  1964 115 min.

Opis filmu dzięki uprzejmości www.carlthdreyer.dk